Eugeniusz Szulc urodził się 8 lipca 1919 roku w Turku koło Kalisza. Był polskim historykiem ewangelicyzmu i varsavianistą. Ukończył warszawskie Liceum im. Mikołaja Reja, a w latach okupacji studiował na tajnych kompletach biologię. Wtedy też rozpoczął prace dokumentacyjne związane z zarządzanym przez ojca cmentarzem ewangelickim przy ulicy Młynarskiej, w 1941 wydając niewielki przewodnik. Wraz z rodzicami Eugeniusz Szulc ukrywał  kilkuosobową żydowską rodzinę zbiegłą z getta. Dzięki temu rodzina zdołała przetrwać okupację. Po wojnie Emila, Amalię i Eugeniusza Szulców wyróżniono Medalem "Sprawiedliwy wśród Narodów Świata". Podobnie jak ojciec, E. Szulc uczestniczył w  powstaniu warszawskim, po upadku którego znalazł się w niemieckim obozie jenieckim.

             

Po wojnie pracował jako biolog. Był autorem szeregu obszernych artykułów, w większości w prasie ewangelickiej, poświęconych udziałowi polskich protestantów w życiu kulturalnym, gospodarczym i naukowym Warszawy. Wydał również pozycje książkowe poświęcone cmentarzowi  ewangelicko-augsburskiemu i ewangelicko-reformowanemu.
Eugeniusz Szulc zmarł 24 maja 1991 r. w Warszawie. Spoczywa  w alei E nr 18.