Samuel
Bogumił Linde urodził się 11 kwietnia 1771 roku w Toruniu. Był synem
imigrantów ze Szwecji Jana
Jacobsena Lindego i Anny Barbary z domu Langenhann. Ukończył toruńskie protestanckie
Gimnazjum Akademickie, a następnie studiował teologię i
filologię w Lipsku, gdzie później wykładał literaturę i język polski. W
czasie insurekcji kościuszkowskiej przebywał w Warszawie, czynnie
opowiedział się po stronie Hugona Kołłątaja i "jakobinów" jako zwolennik wieszania zdrajców w czerwcu 1794 roku.
Po upadku powstania, w
latach 1795-1803, był osobistym
bibliotekarzem Józefa Maksymiliana Ossolińskiego w jego wiedeńskiej bibliotece. W 1800 roku został powołany na członka Towarzystwa Warszawskiego
Przyjaciół Nauk, a od roku 1803 był dyrektorem Liceum Warszawskiego i funkcję tę sprawował nieprzerwanie do roku 1831. W latach 1804 - 1815 powstawało dzieło jego życia - "Słownik języka polskiego". Sześciotome dzieło zostało ocenione bardzo wysoko i przyniosło mu sławę jako uczonemu, a autor został czlonkiem wielu europejskich towarzystw naukowych.
Linde w latach1810-1823 był prezesem Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych, pełnił także funkcję dyrektora Biblioteki Publicznej, wykładał na Uniwersytecie Warszawskim. Był prezesem Kolegium Kościelnego warszawskiej parafii ewangelicko-augsburskiej i Konsystorza Generalnego dla wyznań ewangelickich.
Samuel Bogumił Linde odznaczony został Orderem Świętego Stanisława Biskupa Męczennika. Zmarł w Warszawie 8 sierpnia 1847. Spoczywa w alei 1 nr 12.
Linde w latach1810-1823 był prezesem Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych, pełnił także funkcję dyrektora Biblioteki Publicznej, wykładał na Uniwersytecie Warszawskim. Był prezesem Kolegium Kościelnego warszawskiej parafii ewangelicko-augsburskiej i Konsystorza Generalnego dla wyznań ewangelickich.
Samuel Bogumił Linde odznaczony został Orderem Świętego Stanisława Biskupa Męczennika. Zmarł w Warszawie 8 sierpnia 1847. Spoczywa w alei 1 nr 12.