CMENTARZ EWANGELICKO-AUGSBURSKI w WARSZAWIE
Jerzy Waldorff, twórca Społecznego Komitetu Ochrony Starych Powązek, o polskich nekropoliach mawiał, iż są one "kotwicami pamięci": „Groby polskie to są kotwice narodu, utwierdzają nas w przekonaniu, że mamy prawo do niepodległości, mamy prawo być jednym z pierwszych narodów Europy. (...) Zabytki są dla nas tym, czym kotwice mocno zaczepione u dna dziejów i chroniące nas przed zapędzeniem na skały czy mielizny, kotwice naszej pamięci..."
Warszawska Wola - to tu, oprócz katolickich, znajdują się unikalne cmentarze związane z różnymi grupami etnicznymi i wyznaniowymi: ewangelickie (luterański i kalwiński), prawosławny, żydowski, muzułmański, mariawicki, karaimski. Cmentarze ewangelickie powstały dwa lata później niż Powązki - w roku 1792. Od tego czasu pochowano tu ponad sto tysięcy zmarłych, spoczywają tu m.in. Samuel Bogumił Linde - autor „Słownika Języka Polskiego”, Wojciech Gerson - malarz, Emil Wedel - przemysłowiec, Michał Szubert - twórca Ogrodu Botanicznego w Warszawie, Szymon Bogumił Zug - architekt. Obydwie protestanckie nekropolie są cennymi zabytkami kultury, podziwiać tu możemy liczne dzieła sztuki sepulkralnej. Przed laty Jerzy Kasprzycki pisał o tych miejscach w "Warszawskich pożegnaniach", jego spostrzeżenia i refleksje zachowały aktualność do dziś: "Trudno przejść obojętnie obok niejednej kwatery, pomnika, kamienia nagrobnego z nazwiskiem, które tyle mówi... Trudno dziś zaprzeczyć, że warszawskie cmentarze nie są wyłącznie, jak kiedyś, miejscem spoczynku kolejnych pokoleń, następujących po sobie w naturalnym porządku. Za dużo tu spraw jeszcze nie do końca dopowiedzianych, faktów historycznych i politycznych."